Shimabala ligt zo’n 40 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Lusaka aan de grote weg die naar Livingstone leidt. In Shimabala begon het allemaal met de kennismaking met Sonya Doras, een vriendin van de stichting die in Zambia woonde. De eerste keer was er op het heuveltje niets anders dan een oude tochtige schuur met rieten dak waar de gaten al in gevallen waren. Er was geen school in het gebied en die moest er komen vonden wij. Sonya schreef er over in 1998:
“Shimabala gonst van de bedrijvigheid en er wordt veel gesproken over jullie steun aan het schoolproject. Hierbij stuur ik ook wat informatie over het hele project. Het hele project bestaat uit het bouwen van: een school met drie klaslokalen, vier toiletten, een huisje voor de leraren en een medische kliniek. Zoals tevoren gezegd lijkt dit project misschien wat ambitieus, maar de Shimabala gemeenschap is volledig genegeerd vanaf het begin van de Onafhankelijkheid (1964) tot nu toe.
In 1998 wordt het hoogste punt inderdaad bereikt en helpt de stichting ook mee om het dak erop te leggen en het gebouw af te werken. Er waren nu voldoende middelen om het gebouw af te werken. Natuurlijk moest de school ook ingericht worden met bureautjes, stoelen en een schoolbord. Boeken en leraren worden door de overheid ‘geleverd. Mientje Denen heeft al een mooie collage gemaakt met foto’s van de bouw en de mensen die erbij betrokken zijn. In juni 1999 wordt de school in gebruik genomen en in september van dat jaar wordt de school officieel geopend. De eerste hoofdmeester heet meneer Kaboye. Mientje heeft er voor gezorgd dat ook de Sambeekse vlag meegegeven was, zodat die bij de opening naast de Zambiaanse vlag kon pronken aan het gebouw.
Foto’s Hetty Denen school 1998
